మన చరిత్రను ఇలా తిరగ రాశారు

ఇందిరా గాంధీ కాంగ్రెస్ పాలనలో మన పిల్లల చరిత్ర పుస్తకాలలో వక్రీకరించిన చరిత్ర ఎలా రాయబడిందో ఈ వ్యాసం లో చదవండి.

ఎస్ ఎల్ భైరప్ప యొక్క పాత్ బ్రేకింగ్ నవల 2007 లో విడుదలైంది. ఈ నవల ప్రచురించబడటానికి ఒక సంవత్సరం ముందు, భైరప్ప ''అబద్దాల చరిత్ర"  చెప్పడం ద్వారా నేషనలిజం ఎప్పటికీ బలోపేతం కాలేదు అనే వ్యాసం రాశారు. 

ఈ వ్యాసం తీవ్ర చర్చకు దారితీసింది. తుగ్లక్, టిప్పు వంటి ఇస్లామిక్ మతోన్మాదులు చేసిన దురాగతాలను అన్యాయంగా చేరిపెయ్యడానికి ప్రయత్నించిన గిరీష్ కర్నాడ్ వంటి 'లౌకికవాద' విమర్శకులకు ప్రతిస్పందనగా భైరప్ప ఒక ఫాలో-అప్ వ్యాసం రాశారు. 

భైరప్ప రెండవ వ్యాసం 'ఒక చరిత్రకారుడు కల్పిత రచయితలా స్వేచ్ఛను తీసుకుంటే సత్యం యొక్క గతి ఏమిటి?' 

ఇది ఆ వ్యాసం అసలు యొక్క నా తెలుగు సంక్షిప్త అనువాదం. 

ఈ వ్యాసం మొదట 20 మే 2012 న ఫోక్స్ మ్యాగజైన్‌లో కనిపించింది.

శ్రీ గిరీష్ కర్నాడ్, సుమతీంద్ర నాదిగ్, డాక్టర్ చిదానంద మూర్తి, డాక్టర్ సూర్యనాథ్ కామత్, డాక్టర్ ఎస్. శెట్టర్, శాతవధాని డాక్టర్ ఆర్. గణేష్ మరియు ఇతరులు 'జాతీయవాదం ఎప్పటికీ బలోపేతం కాదు' అనే శీర్షికతో భైరప్ప వ్యాసం పై స్పందించారు.

మహ్మద్ బిన్ తుగ్లక్ మరియు టిప్పు సుల్తాన్ గురించి చర్చలను కొనసాగించడం  చారిత్రక అబద్ధాలను ప్రొజెక్ట్ చేయదానికి మరిన్ని వివరాలను సేకరించే కార్యక్రమం మాత్రమే అని భైరప్ప అభిప్రాయపడ్డారు.

నిజంగా చేయవలసింది చరిత్రను బోధించడంలో రాజకీయ వైఖరిని విశ్లేషించడం. అప్పట్లో ఉన్న రాజకీయ నాయకుల వైఖిరిని భైరప్ప తన స్వంత అనుభవం ద్వారా ఇలా వివరించారు.

భైరప్ప గారి మాటల్లోనే :

1969-70 సంవత్సరంలో శ్రీమతి ఇందిరా గాంధీ ఆధ్వర్యంలో కేంద్ర ప్రభుత్వం నెహ్రూ-గాంధీ కుటుంబానికి సన్నిహితుడైన దౌత్యవేత్త జి. పార్థసారథి అధ్యక్షతన ఒక కమిటీని ఏర్పాటు చేసింది. 

విద్య ద్వారా దేశాన్ని ఏకీకృతం చేయడం ఆ కమిటీ పని. ఆ సమయంలో నేను ఎన్‌సిఇఆర్‌టిలో ఎడ్యుకేషనల్ ఫిలాసఫీలో రీడర్‌గా ఉన్నాను మరియు కమిటీలోని ఐదుగురు సభ్యులలో ఒకరిగా ఎంపికయ్యాను. మా మొదటి సమావేశంలో, కమిటీ చైర్మన్ మా కమిటీ యొక్క ఉద్దేశ్యాన్ని సాధారణంగా దౌత్య భాషలో వివరించారు: 

“పెరుగుతున్న పిల్లల మనస్సులలో ముళ్ళ విత్తనాలను విత్తడం మన కర్తవ్యం కారాదు, ఇది  జాతీయ సమైక్యత అవరోధంగా పెరుగుతుంది. ఇటువంటి ముళ్ళు ఎక్కువగా చరిత్ర కోర్సులలో కనిపిస్తాయి. అప్పుడప్పుడు మనం వాటిని భాష మరియు సాంఘిక శాస్త్ర కోర్సులలో కూడా చూడవచ్చు. జాతీయ సమైక్యత అనే భావనను మన పిల్లల మనస్సులలో దృఢంగా పెంపొందించే దిశగా తీసుకువెళ్లే బాధ్యతను ఈ కమిటీ కలిగి ఉంది. ” అని చెప్పారు.

మిగతా నలుగురు సభ్యులు మర్యాదగా తలవూపుతున్నారు. కానీ నేను, “అయ్యా, మీ మాటలు నాకు అర్థం కాలేదు. దయచేసి మీరు కొన్ని దృష్టాంతాలతో వివరిస్తారా? ” అని అడిగాను.

ఛైర్మన్ స్పందిస్తూ: “ఘజ్ని మొహమ్మద్ సోమనాథ్ ఆలయాన్ని కొల్లగొట్టాడు,  ఔరంగజేబు కాశీ మరియు మధుర దేవాలయాలను కూల్చివేసి మసీదులను నిర్మించాడు, అతను జిజ్యా పన్నులు సేకరించాడు - ప్రస్తుత పరిస్థితులలో అటువంటి పనికిరాని వాస్తవాలను తెలియజేయడం ద్వారా బలమైన భారతదేశాన్ని నిర్మించడం సాధ్యమేనా? ఇవి ద్వేషాన్ని సృష్టించడం తప్ప పిల్లలు వీటి వల్ల ఏ విధంగా ప్రయోజనం పొందుతారు? ” అని అన్నారు.

అయితే అవి చారిత్రక సత్యాలు కాదా? ” అని నేను ప్రశ్నించాను. 

“చాలా సత్యాలు ఉన్నాయి. ఈ సత్యాలను తెలివిగా ఉపయోగించి చరిత్రను నేర్పించే విధానం తెలివైన మార్గం, ”అని ఆయన సమాధానం ఇచ్చారు. 

మిగిలిన నలుగురు సభ్యులు "అవును, అవును" అని తల వంచుకున్నారు. 

కానీ నేను అతనిని విడిచిపెట్టడానికి సిద్ధంగా లేను. “మీరే కాశీ మరియు మధుర ఉదాహరణలు ఇచ్చారు. నేటికీ, దేశంలోని అన్ని మూలల నుండి లక్షలాది మంది యాత్రికులు ఈ ప్రదేశాలను ప్రతి సంవత్సరం సందర్శిస్తారు. ఒకప్పుడు కూల్చివేసిన దేవాలయాలకు చెందిన గోడలు, స్తంభాలు మరియు ఆ స్తంభాలను ఉపయోగించి నిర్మించిన భారీ మసీదులను వారు చూడవచ్చు. మసీదు వెనుక, ఒక మూలలో ఇటీవల నిర్మించిన ఆవు షెడ్‌ లాటి వారి దేవాలయాన్ని కూడా వారు చూడవచ్చు. ఇలాంటి భయంకర నిర్మాణాలను చూసి యాత్రికులందరూ బాధపడి వారు ఇంటికి తిరిగి వచ్చిన తరువాత వారి దేవాలయాల దుస్థితిని వారి బంధువులకు వివరిస్తారు. ఇది జాతీయ సమైక్యతను సృష్టించగలదా? అని ప్రశ్నించాను.

మీరు అలాంటి చరిత్రను పాఠశాల పుస్తకాలలో దాచవచ్చు. ఈ పిల్లలు విహారయాత్రలకు ఆ పుణ్య స్థలాలకు వెళ్లి తమకు తాము సత్యాన్ని చూసినప్పుడు మనం అలాంటి వాస్తవాలను దాచగలమా? భారతదేశంలో ఇటువంటి ముప్పై వేలకు పైగా శిధిలమైన దేవాలయాలను పరిశోధకులు జాబితా చేశారు. అవన్నీ మనం దాచగలమా? ” అని ప్రశ్నించాను.

మిస్టర్ పార్థసార్తి నన్ను అడ్డుకుని ఇలా అడిగారు: “మీరు తత్వశాస్త్రం యొక్క ప్రొఫెసర్. చరిత్ర యొక్క ఉద్దేశ్యం ఏమిటో దయచేసి మాకు చెప్పగలరా? ” 

“చరిత్ర యొక్క ఉద్దేశ్యాన్ని ఎవరూ నిర్వచించలేరు. భవిష్యత్తులో సైన్స్ అండ్ టెక్నాలజీ అభివృద్ధి వల్ల విషయాలు ఎలా ఏర్పడతాయో మాకు తెలియదు. కొంతమంది పాశ్చాత్య ఆలోచనాపరులు దీనిని చరిత్ర యొక్క తత్వశాస్త్రం అని పిలుస్తారు. కానీ అలాంటి ఆలోచనలు వ్యర్థం. 

ఇక్కడ మన చర్చ- చరిత్రను బోధించడం యొక్క ఉద్దేశ్యం ఏమిటి? అన్నదే..

చరిత్ర మన గత సంఘటనల గురించి సత్యాలను వెతుకుతుంది, శాసనాలు, రికార్డులు, సాహిత్య రచనలు, శేషాలను, కళాఖండాలు మొదలైనవాటిని అధ్యయనం చేయడం ద్వారా ప్రాచీన మానవ జీవితాల గురించి తెలుసుకోవడం. మన పూర్వీకులు చేసిన అదే తప్పులకు పాల్పడకుండా  మనం నేర్చుకోవాలి. వారు అవలంబించిన గొప్ప లక్షణాలను మనం సాధించాలి; ఈ విషయాలన్నీ తెలుసుకోవడానికి చారిత్రక సత్యాలు మనకు సహాయపడతాయి. ” అని చెప్పాను.

“సత్యం కోసం ఈ అన్వేషణ మైనారిటీ భావాలను బాధపెడితే? మనం సమాజాన్ని విభజించగలమా? మనం విషపు విత్తనాలను విత్తగలమా? ” అన్నారు పార్థసారథి. ఇటువంటి ప్రశ్నలతో నన్ను ఆపడానికి ప్రయత్నించాడు.

సర్, మెజారిటీ మరియు మైనారిటీల తరహా వర్గీకరణ సమాజాన్ని విభజిస్తుంది, లేదా సమాజాన్ని విభజించే దిశగా కనీసం ఒక అడుగు పడుతుంది.  ‘విషపు బీజాలు’ అనే ఈ ఆలోచన పక్షపాతం. గజ్ని మొహమ్మద్ మరియు ఔరంగజేబులను మైనారిటీలు తమ సొంత వ్యక్తులుగా, వీరులుగా ఎందుకు భావించాలి?  ఔరంగజేబు యొక్క మతపరమైన మూర్ఖత్వంతో మొఘల్ రాజ్యం నాశనం చేయబడింది. అక్బర్ కాలంలో అతని సహన విధానం మత, సామాజిక సామరస్యానికి దారితీసింది. చారిత్రక సత్యాలను కించపరచకుండా పిల్లలకు అలాంటి పాఠాలు నేర్పించలేమా? చరిత్ర నుండి నేర్చుకోవలసిన పాఠాలను బోధించే ముందు, చారిత్రక సత్యాలను వివరించకూడదా? నిజమైన చరిత్రను దాచాలనే ఈ ఆలోచన రాజకీయాలను నడిపిస్తుంది. ఈ ధోరణి ఎక్కువ కాలం ఉండదు. వారు మైనారిటీ అయినా, మెజారిటీ అయినా, భావోద్వేగ పరిపక్వతతో సత్యాన్ని ఎదుర్కోవటానికి విద్య జ్ఞానాన్ని ఇవ్వకపోతే, అలాంటి విద్య అర్థరహితం మరియు ప్రమాదకరమైనది. ” అని నేను బదులిచ్చాను. 

పార్థసారథి అంగీకరించారు. నా విద్వత్తును, స్పష్టంగా ఆలోచించే నా సామర్థ్యాన్ని తాను అభినందిస్తున్నానని చెప్పారు. భోజన విరామ సమయంలో అతను నన్ను పక్కకు పిలిచాడు, నా భుజాలపై చేయి వేసి తన సాన్నిహిత్యాన్ని నాకు సూచించాడు. అప్పుడు అతను గెలిచిన చిరునవ్వుతో ఇలా అన్నాడు: “మీరు చెప్పేది విద్యాపరంగా సరైనదే. మీరు వెళ్లి మీరు చెప్పిన దాని గురించి ఒక వ్యాసం రాయండి. కానీ మొత్తం దేశాన్ని కలిపి ఉంచే విధానాన్ని ప్రభుత్వం రూపొందించినప్పుడు, అది ప్రజలందరి ప్రయోజనాలను పరిగణనలోకి తీసుకోవాలి. మేధో స్వచ్ఛమైన సూత్రాలు మా ఈ ఉద్దేశానికి ఉపయోగపడవు. ” అని చెప్పారు.

మరుసటి రోజు మేము కలిసినప్పుడు, నేను నా స్టాండ్‌కు అతుక్కుపోయాను. సత్యం మీద ఆధారపడని చరిత్ర వ్యర్థం మరియు ప్రమాదకరమని నేను వాదించాను. 

పార్థసారథి తన చికాకును ముఖం మీద చూపించినప్పుడు కూడా నేను తగ్గలేదు. ఉదయం సెషన్ ఏ నిర్ణయానికి రాకుండా మూసివేయబడింది. 

పార్థసారథి నాతో మళ్ళీ మాట్లాడలేదు. మేము పక్షం రోజుల తరువాత మళ్ళీ కలుసుకున్నాము. నేను లేకుండా, కమిటీ పునర్నిర్మించబడింది. నా స్థానంలో చరిత్రలో లెక్చరర్ అర్జున్ దేవ్ ని (తన వామపక్ష మొగ్గుకు పేరుగాంచాడు.) నియమించారు.  

ఎన్‌సిఇఆర్‌టి ప్రచురించిన సైన్స్ అండ్ సోషల్ స్టడీస్ యొక్క సవరించిన పాఠ్య పుస్తకాలు మరియు ఈ పుస్తలలో ప్రవేశపెట్టిన కొత్త పాఠాలు ఆయన మార్గదర్శకత్వంలోనే వ్రాయబడ్డాయి.

కాంగ్రెస్ మరియు కమ్యూనిస్ట్ పాలించిన రాష్ట్రాల్లో ఇవే పుస్తకాలు లేదా ఈ రాష్ట్రాల్లోని టెక్స్ట్-బుక్ రచయితలకు ఈ ఆదేశాలు మార్గనిర్దేశం చేశాయి. 

తరువాత, నేను అక్టోబర్ 2005 లో అల్వాస్ నుడిసిరిలో చేసిన ప్రసంగంలో ఈ సంఘటన పై వ్యాఖ్యానించాను. 

NCERT పుస్తకాలలో, ప్రాచీన భారత భాగాన్ని మార్క్సిస్ట్ చరిత్రకారుడు R.S. శర్మ మరియు మధ్యయుగ భారతదేశం గురించి మార్క్సిస్ట్ అయిన సతీష్ చంద్ర చేత రాయబడింది. అది పరిశీలించినప్పుడు, ఈ వామపక్ష సమూహానికి చెందిన సభ్యులు  పిల్లల మనస్సులను బ్రెయిన్ వాష్ చేసే పథకాన్ని ఎలా కలిగి ఉన్నారో గమనించవచ్చు. వారి ప్రకారం అశోకుడు సహనం యొక్క గొప్పతనాన్ని సమర్థించడం ద్వారా బ్రాహ్మణులను కూడా గౌరవించాలని బోధించాడు. జంతువులను, పక్షులను బలి ఇచ్చే కర్మను ఆయన నిషేధించారు. ఈ నిషేధం కారణంగా యజ్ఞాలు ఆగిపోయినప్పుడు, బ్రాహ్మణులు దక్షిణలు (నగదు బహుమతులు)  కోల్పోయారు దీనివల్ల వారి జీవనోపాధి ప్రభావితమైంది. అశోకుడి తరువాత మౌర్య సామ్రాజ్యం విచ్ఛిన్నమైంది మరియు ఈ రాజ్యంలో చాలా భాగాలు బ్రాహ్మణుల పాలనలోకి వచ్చాయి అని రాశారు.

భారతదేశం అంతటా మరియు అంతకు మించి వ్యాపించిన అత్యంత ప్రభావవంతమైన బౌద్ధమతం అసంతృప్తి చెందిన బ్రాహ్మణులు తమ దక్షిణలను (నగదు బహుమతులు) ను కోల్పోయినందు వల్ల క్షీణించిందని చెప్పడం ఎంత హాస్యాస్పదం? 

దేవాలయాలలో పేరుకుపోయిన సంపద మరియు సంపదను కొల్లగొట్టడానికి మాత్రమే ముస్లింలు దేవాలయాలను కూల్చివేశారని ఈ వామపక్ష వారి మరొక వాదన. ఈ వాదన ఆ దుర్మార్గుల చర్యలను హేతుబద్ధం చేస్తుంది. మరికొన్ని సందర్భాల్లో, దోపిడీ షరియా చట్టాల ప్రకారం చట్ట బద్ధం కావచ్చు అని కూడా వారు అనవచ్చు. ఈ ఆలోచన ఆ సంఘటనలను చట్టబద్ధత కల్పించినట్లుగా చిత్రీకరించడం అన్నమాట.

వాస్తవానికి, అశోకుడు తరువాత బౌద్ధమతం భారతదేశంలో కనిపించలేదు. ఈ విషయాన్ని డాక్టర్ బి. ఆర్. అంబేద్కర్ అనే బౌద్ధుడు స్వయంగా చెప్పాడు. అంబేద్కర్ తన పుస్తకాలలో బౌద్ధమతం యొక్క క్షీణత మరియు పతనం అనే విభాగంలో, ముస్లిం ఆక్రమణదారులు నలంద, విక్రమాషీలా, జగద్దాల, ఒదంతపుర మొదలైన విశ్వవిద్యాలయాలను నాశనం చేసిన తరువాత, బౌద్ధ సన్యాసుల దారుణ హత్యల తరువాత, మిగతా బౌద్ధ సన్యాసులు ప్రాణాలు కాపాడుకోటానికి నేపాల్, టిబెట్ మరియు ఇతర పొరుగు దేశాలకు తప్పించుకోవలసి వచ్చింది. “బౌద్ధమతం యొక్క మూలాలు నరకబడ్డాయి". ఇస్లాం బౌద్ధమత అర్చక వర్గాన్ని చంపడం ద్వారా బౌద్ధమతాన్ని చంపింది. భారతదేశంలో బౌద్ధమతం ఎదుర్కొన్న దారుణమైన విపత్తు ఇది. ” (అంబెడ్కర్ రచనలు మరియు ప్రసంగాలు, వాల్యూమ్ III, మహారాష్ట్ర ప్రభుత్వం, 1987, పేజీలు 229-38)

దెయ్యాలు వేదాలు వల్లిస్తున్నట్టు, మార్క్సిస్టులు అంబేద్కర్‌ను హిందూ మతాన్ని దిగజార్చడానికి అనుకూలమైనప్పుడల్లా ఉటంకిస్తారు, కాని "భారతదేశంలో బౌద్ధమతం క్షీణించడం వెనుక ముస్లింల భయంకరమైన చర్యలు" వంటి అసౌకర్య పదాలను విస్మరిస్తారు. 

పురాతన భారతదేశం పై పాఠ్య పుస్తక రచయిత RS శర్మ NCERT పుస్తకాలలోఇలా వ్రాశాడు:  “బుద్ధ విహారాలు సంపద కారణంగా టర్కీ ఆక్రమణదారులను ఆకర్షించాయి. అందువల్లే అవి ఆక్రమణదారులకు ప్రత్యేక లక్ష్యాలు. టర్కులు చాలా మంది బౌద్ధ సన్యాసులను చంపారు. ఈ హత్యలతో చాలా మంది సన్యాసులు నేపాల్ మరియు టిబెట్‌కు పారిపోయారు. ” ఈ టర్కులు ఎవరు? హిందువులా?  షరియా (ఇస్లామిక్ లా) ఆదేశించినట్లు ఈ మత స్థలాలను నాశనం చేసిన ముస్లింలే ఈ ‘టర్క్‌లు’ అనే వాస్తవాన్ని ఇక్కడ తెలివైన మార్క్సిస్ట్ శర్మ పాఠ్యపుస్తకాలు లో దాచిపెట్టారు. టర్కీ ముస్లింలను టర్కిష్ పేరుతో మాత్రమే పిలిచి ఈ విషయాన్ని దాచడానికి ప్రయత్నిస్తాడు. అదే సమయంలో ఇతడు మిగతా వామపక్ష చరిత్రకారులు బ్రాహ్మణులు తమ దక్షిణలు కోల్పోయిన  కారణంగా (ద్రవ్య బహుమతులు) అశోకుడి పాలనలో బౌద్ధమతం క్షీణించిందని  రాశారు.

టర్కీలు ముస్లింలు అనే సత్యాన్ని దాచడం కానీ  అశోకుడు తరువాత బౌద్ధమతం క్షీణించడానికి దక్షిణలు కోల్పోయిన బ్రాహ్మణులు  కారణమనే అబద్ధాన్ని సృష్టించడంలో కానీ వారి అబద్ధపు ప్రచారాన్ని మెచ్చుకోవాలి. 

by

పద్మశ్రీ S. L.. భైరప్ప, కర్ణాటక రాష్ట్రానికి  చెందిన ప్రముఖ చరిత్రకారుడు, విద్యావేత్త మరియు నవలా రచయిత.