" "లెండు, మేల్కొనుడు! దుర్బలత నుండి

"ఉత్తిష్టత, జాగ్రత, ప్రాప్యవరాన్నిబోధత!" 'లెండు, మేల్కొనుడు, పరమార్ధము చేరువరకు ఆగకుడు' అని ప్రతి జీవికిని చాటి చెప్పుదుము గాక!" "లెండు, మేల్కొనుడు! దుర్బలత నుండి, సమ్మోహనము నుండి తెప్పరిల్లుడు. నిజముగా ఎవడును దుర్బలుడు కాడు! ఆత్మ అఖండము; సర్వశక్తిమంతము, సర్వజ్ఞము. లేచి నిలబడుడు! మీ స్వరూపమును ప్రకటింపుడు! మీలో నున్న బ్రహ్మమును ప్రకాశింపచేయుడు! వానిని నిర్లక్ష్యము చేయకుడు. మితిమీరిన సోమరితనము, మితిమీరిన దౌర్బల్యము, మితెమీరిన మోహజాలము శనిదేవత వలె మన నెత్తిపైకెక్కి చిందులు ద్రొక్కుచున్నవి.

----------------------------------------------------------------------

మన ప్రాచీన జనయిత్రి మరల మేల్కొనినది. ఆమె తన సింహాసనము నధిష్టించినది. అపూర్వమైన శోభతో ఉత్తేజితమైనది. శాంతి స్వరముతో, మంగళ వచనములతో ఆమెను గురించి జగత్తునకు చాటిచెప్పుడు

----------------------------------------------------------------------

ఓహో! నవభారత పుత్రులారా! మీ సమ్మోహనము విదిల్చివేసికొనుడు. దానికి వలయు మార్గము మీ శాస్త్రములందే కలదు. మీ సత్య స్వరూపమును మీరు తెలిసికొనుడు. ప్రతివానికి వాని స్వస్వరూపము బోధింపుడు. నిద్రలో పడియున్న జీవుని ఎలుగెత్తి పిలువుడు. ఓహో! అతడెటుల మేల్కొనునో మీరే చూడగలరు. ఆ సుప్తజీవి మేల్కాంచి, స్వస్వరూప జ్ఞానముతో కార్యపరుడగునప్పుడు అతనికి శక్తి వచ్చును; తేజము వచ్చును; శుభము గలుగును; పవిత్రతయు వచ్చును. ఉత్క్రుష్టమగునదెల్ల అతనిని వరించును.

భవిష్యత్తు విషయమై నేనాలోచించుట లేదు; ఆ విషయమై నాకు శ్రద్ధ లేదు. ఒక దివ్య దృశ్యమును మాత్రమే నేను చూచుచున్నాను. జీవితమంతా స్పష్టముగా కనుచున్నాను. అది ఇది - మన ప్రాచీన జనయిత్రి మరల మేల్కొనినది. ఆమె తన సింహాసనము నధిష్టించినది. అపూర్వమైన శోభతో ఉత్తేజితమైనది. శాంతి స్వరముతో, మంగళ వచనములతో ఆమెను గురించి జగత్తునకు చాటిచెప్పుడు".