నన్నొదలి పోయాయి , నానవ్వుల తోటలో పూబాలలన్నీ ..నన్నిలా నిదురలేని నిశీథిలో గడపమని .... [పాఠశాల మూసివేశాము]

నేనవ్విన నవ్వులన్నీ నేనిప్పటదాకా ప్రత్యక్షంగా చూడగలిగాను నిర్మలమైన పసి మోములమీద . నామనసులో సంతోషాన్ని ,ఆనందాన్నీ వందల అద్దాలలో ఒకేసారి చుసుకునే నేను ఇప్పుడీ గాఢాంధకారంలో దిశతెలియక దిక్కుతోచక నిలుచున్నాను . గుండెల్లో నుంచి తన్నుకొస్తున్న దు:ఖాన్ని పెల్లుబికి బయటపడనీయకుండా ఉండేందుకు మౌనాన్ని ఆశ్రయించి నేనూ నాసహచరి మౌనవ్రతంలో మునిగిపోతున్నాము.. ఎలా తట్టుకోవాలి ? పదహారు సంవత్సరాల నుంచి పిల్లలతో కలసి పిల్లలలోకంలో వాళ్ల నవ్వుల పువ్వుల మధ్యనుండి ఇలా ఒంటరి తనపు ఎడారి లో కొచ్చిపడతామని ఊహించలేదు . ఈ కఠినపరీక్షకు తట్టుకోలేక పోతున్నాము. కన్నీళ్ళు దాచి ఉంచటం మహా కష్టంగా ఉంది.

అప్పుడెప్పుడొ పదహారు సంవత్సరాలక్రితం బ్రతుకు దెరువుకని ఊరికి దూరంగా మా పొలంలో చిన్న పాక నిర్మించి ప్రారంభించిన పాఠశాల ఇంతై అంతై అనుబంధాల సంతై .......అలా పెరిగి పెరిగి బాహ్య ప్రపంచం నుంచి నన్ను నేను దరిదాపుగా దూరం చేసుకుని నాదైన ఈప్రపంచాన్ని ఒక్కరోజు కూడా వదలి ఉండలేని స్థితికి తెచ్చింది. మొదట ఏడవతరగతి వరకు మొదలెట్టి తరువాత పదవతరగతి వరకు క్లాసులను పెంచాము . పగలు పాఠశాల పూర్తయ్యాక ఇళ్ళకు వెళ్ళినా రాత్రికి పెద్దపిల్లలంతా మరలా మాదగ్గరకు చేరుతారు .మాతోపాటు తినటం ... అన్నం తెచ్చుకోని వారికి వాళ్ల టీచర్ ఎలాగూ వండి పెడుతుంది .మాతోపాటు వాళ్ళూ ఆదివారాలుకూడా విడిచి వెళ్లక ఇక్కడె ఉంటారు. వాళ్లతో కలిసి ఆటలు పాటలేకాదు ,పూజలూ యాగాలతో ఇంత కాలం ఎప్పుడు గడచిపోయిందో తెలియనే లేదు. వాళ్లు నవ్వితే మాకు నవ్వు , మాముఖంలో ఏదైనా చిన్న విచారపు ఛాయ కనపడితే అది వాళ్లకో పెద్ద విషాదం. దుర్గాసార్ ,జయప్రదామేడం అంటే వాళ్ళుకు తల్లిదండ్రులతోపాటు ఆత్మీయులక్రిందలెక్క . ఇప్పటికీ పైచదువులకెళ్ళినవాళ్ళు ఇళ్ళకొస్తే ముందు ఇక్కడే దిగుతారు . ఎక్కడున్నా ఫోన్లు చేస్తుంటారు .

అంత పెద్ద ప్రతిష్టాకలాపాన్ని అవలీలగా చేస్తున్న మా పిల్లలను చూసి నెల్లూరు నుంచి వచ్చిన ప్రతిష్టాచార్యులు ముక్కునవేలేసుకున్నారు . వీళ్ళు పిల్లలు కాదు ..... మాస్టారూ పిడుగులు . మే ము ఎన్ని ప్రతిష్టలు చేశామో ! కానీ ఇలాంటి ప్రతిష్ట చూడలేదు. ఇంత పెద్ద కార్యక్రమాన్ని అపరహనుమంతుల్లా చేసే స్తున్నారు అని ఆశ్చర్య పోయారు.
ఏదైనా క్షేత్రదర్శనానికి వెళ్లి నప్పుడు అక్కడ వీళ్ల ధ్యానం పూజ చూసి అందరూ అడిగేవాళ్లు మీ స్కూల్ ఎక్కడ ? రెసిడెన్షియల్ అవకాశం ఉందా అని. పీఠానికి వచ్చిన వాళ్ళు మాస్టర్ గారూ ! మీకు నిజంగా అమ్మవారిచ్చిన వరమండీ ! ఈ పిల్లలతో సాంగత్యం అని అంటుంటారు .
కొండగురునాథ స్వామి తిరునాళ్లలో మా పిల్లలు బృందావన భజన కళా రూపాన్ని ప్రదర్శిస్తుంటే లక్ష్లరూపాయల తో కట్టిన ప్రభల లను వదలి వేలాదిగా జనం ఇటు చూడటానికి పరుగులెత్తారు . మాకార్యక్రమం ఒంటిగంట దాకా జరిగితే అంతవరకూ ప్రభలమీద కార్యక్రమాలు జనం లేక నిలిపివేశారు . తాచుబాముల్లా కదులుతున్న వారి లయ విన్యాసాలకు మైమరిచిపోయింది జన సందోహం . ఇప్పటికీ పెళ్లయిన ఆడపిల్లలు వాళ్ల భర్తల్తో కలసి వచ్చినప్పుడు టీచర్ గారూ ! మీరు మీ పిల్లలకు చాలా చక్కగా అన్నీ సవరించుకోవటం నేర్పారండి ,అని అంటుంటే మావిడ కళ్లతోనే ప్రశ్నిస్తుంది ఎలావుంది ? నా పెంపకం అని , నన్ను చూస్తూ. టీచర్ గారి చేతిలో పెరిగితే ఆడపిల్లలకు అత్తగారింట్లో ఇబ్బందే లేదు అనే పేరు మా అవిడ కొచ్చిన పెద్దడిగ్రీ . అందరికీ ఒకరిద్దరు పిల్లలైతే మాకు మూడువందలమంది పిల్లలు అని చెప్పుకునేవాల్లం .

ఎక్కడ పూజ జరగాలన్నా సిద్దం .ఏపోటి పరీక్షకలకైనా సిద్ధం .పరీక్షాఫలితాలెప్పుడు వచ్చినా మాపిల్లలకు పండగే . ఆపదలో ఉన్న వారెవరికోసమైనా చాలీసా నో మరో పారాయణమో పమో చేయాలంటే బాలవటువులై కండువాలు కట్టుకుని రెడి అవుతారు. నాకు కాళ్ళూ చేతులూ తామై ఎన్ని యాగాలు, పూజలు, పూజలు జరిపారో ! ఇకనేను ఈ భగవత్ సేవలు చేయగలనా ? కోడిపిల్లల్లా చూట్టూమూగి ఉండే పిల్లలు లేకుండా ఈ ఒంటరితనాన్ని భరించగలమా ?
అయినా కాలం కఠినపరీక్షకు తట్టుకోలేక పాఠశాల మూసివేశాం . అటొచ్చి సార్ ..ఇటొచ్చి మేడం అంటూ తిరిగే పిల్లలు కనపడక పిచ్చెక్కుతోంది . లోయర్ క్లాసులవాళ్లయితే మరీ . మిగతా అందరు టీచర్లున్నావాళ్లదగ్గరకెళ్లరు సార్ >> వాడు గిచ్చాడనో ! టీచార్ ...వీడు చెట్టు విరగ్గొట్టాడు.... మరే ....వాడే... జామకాయ కోశాడు అంటూ బుల్లిబుల్లి అడుగులేస్తూ వచ్చి చెప్పే ఒకటవతరగతి పిల్లలు ఏరీ వీల్లంతా ????? ఈ పిల్లమధ్యలో మా ఇద్దరు పిల్లలెప్పుడు పెరిగి పెద్దయ్యారో గమనించినట్లే లేదు .

చదువును ... అన్నాన్ని అమ్ముకోవటం పాపంగా పరిగణించిన ఈ పుణ్యభూమిలో నేనుకూడా కలి ప్రభావం వలన ఆపాపంలో పాలు పంచుకున్నాను కొద్దో గొప్పో . నాడు బ్రతుకుతెరువుకోసం ప్రారంభించిన పాఠశాలలో స్వల్పఫీజులతోనే నిర్వహణ జరిగింది . పదవతరగతి ప్రారంభించాక స్టాఫ్, నిర్వహణ ఖర్చులు పెరిగి పోయాయి . పట్టణ ప్రాంతాలకంటే చాలా తక్కువగానే ఫీజులు తీసుకున్నాము . ఉద్యోగం వచ్చాక పాఠశాలమీద వచ్చే దానిలో ఎక్కువభాగం గుడి నిర్మాణానికి వసతుల కల్పనకు ఖర్చుచేశాము . ఇవ్వలేనివాల్లుంటే అడిగిందిలేదు. వెనుకబడిన కుటుంబాలలో పిల్లలకు ఎవరూ ఫీజుకట్టగలస్థోమత లేకుంటే [రహస్యంగా ]ఫ్రీగానే చదువుకొమ్మని చెబుతాము. అటు చదువు సాగిస్తూనే ,ఇటు భగవత్ సేవాకార్యక్రమంలో పాల్గొనే మా పిల్లలలో ఎక్కువమంది ఎక్కడకెళ్ళినా పలానా స్కూల్ పిల్లలా,,,,..వెరీగుడ్ అని గుర్తింపు తెచ్చుకున్నారు. ఎంతో మంది కాలేజీల వాల్లు ప్రలోభపెట్టినా నేనెప్పుడు పలానాకాలేజీలో చేరు అని చెప్పను .అలాంటి వ్యాపారాలు మా సార్ చేయడు అని మాపిల్లలు వెళ్ళిన చోట చెబుతుంటారు.
ఇప్పుడిక విద్యారంగంలో రాబందుల ప్రవేశం ఎక్కువయింది .వాటి రెక్కలు మా వినుకొండ లాంటిచిన్నపట్టణాలమీదకుకూడా విస్తరిస్తున్నాయి. కోట్ల పెట్టుబడి పెట్టి పాఠశాలలు ప్రారంభమవుతున్నాయి . జీతాలు ఎక్కువిచ్చి టీచర్లనందరినీ లాక్కుంటున్నారు.ఊర్లకు బస్సులు నడుపుతున్నారు. చిన్నపాఠశాలలు కూడా కాపీసెంటర్లకు తరలించి పిల్లలను పర్రీక్షలు రాపించైనా తమ మనుగడ కాపాడుకోవాలనే ప్రయత్నాలు చేస్తున్నారు.వ్యవస్తంతా గందరగోళంగా ఉంది చక్కగా కుటీరాలు వేసుకుని పాఠశాలలు నడిపే మాకు కష్టాలు మొదలయ్యాయి .ఈ రాబందులు ప్రభుత్వం వెనుకనుండి వ్యూహం అమలుచేస్తున్నారు చిన్న పాఠశాలలన్నింటినీ తొక్కెయ్యాలని...అన్ని పాఠశాలలకు గుర్తింపు కావాలన్నారు . సరే అని మా స్తోమతకు మించి లక్షరూపాయలదాకా ఫీజులవీ ఖర్చుపెట్టాము. ఇంకా అనుమతులు వాటికి లక్షరూపాయలదాకా అయ్యేలా ఉంది . ఇప్పుడు బిల్డింగులు కావాలంటున్నారు . పూరిపాకలు ఉండకూడదంటున్నారు ,అక్కడ రక్షణ కు ఎటువంటీ ఇబ్బంది లేకపోయినా కూడా.
ఇవిగాక బస్సులు . ఇక డబ్బు కాస్త ఎక్కువవుతున్నకొద్దీ జనంలో మార్పులొస్తున్నాయి . ఇంగ్లీష్ మీడియం పిచ్చి ముదిరిపోయింది . పాతవిలువలపట్ల కొత్తతరానికి ఆసక్తి తగ్గుతున్నది .
ఇప్పుడు లక్షలరూపాయలు వెచ్చించి ఆ అప్పు తీరడానికి పక్కా వ్యాపారంగా నేను విద్యాసంస్థను నడపలేను. అవతల ఎక్కువ జీతాలొస్తుంటే ఎంతకాలమని మీదగ్గర తక్కువకు చేయగలం అని నమ్మకమైన ,చక్కని వ్యక్తిత్వంగల నా సిబ్బంది అడిగితే వారిని ఎలా ఒప్పించగలను ? వారి అవసరాలు వారికుంటాయి కదా ?

సమర్ధతలేని సిబ్బందితో కాలం గడిపి పిల్లల భవిష్యత్ కు అన్యాయం చేయలేను . ఎక్కువగా నదగ్గర ఎస్సీ,ఎస్టీ ,మిగతా పేదరైతుల పిల్లలుంటారు . వీళ్లందరినీ పీడించి వసూల్లు చేయటం నావల్లకాదు. ఇంకా రెండు సంవత్సరాల ఫీజులివ్వాల్సినవాల్లు కూడా ఉన్నారు. ఏవో ఇబ్బందులవల్ల వాల్లు కట్టలేక పోతున్నారు. ఇలాఉంటున్న నా పరిస్థితి, వ్యవసాయం జూదంగా మారిన రైతుల పరిస్థితి ఆలోచించి మనసు చిక్కబట్టుకుని గుండెల్లో దు:ఖాన్ని అదిమిపెట్టుకుని మొన్న ప్రకటించాము పాఠశాల మూసివేస్తున్నాము అని.



ఎనాటికైనా ఇక్కడే పూర్వ గురుకుల పాఠశాలల వలె ఉచితంగా నివాసం ,ఆధునిక విద్యావిధానం తో మేళవించి పూర్వ విలువలను కాపాడుకుంటూ , హైందవతేజో యశస్సులను ప్రజ్వరిల్లజేయగల విద్యార్థులను తయారు చేయాలనుకున్న నా కోరిక కార్యరూపం దాల్చకముందే ఇలా ముగుస్తుందనుకోలేదు ..

పిల్లల తోడులేక .. ఒంటరిగా ఆలోచనలు తట్టుకోలేక గుండెలో బాధ దించుకోవటానికై ఇలా కీబోర్డుపై వేల్లు కదిలిస్తున్నాను .